woensdag 22 mei 2013

Zo gezellig!





Houdt u ook zo van gezelligheid? En weet u dat ze in de landen om ons heen er niet eens een woord voor hebben. Ze doen daar ook wel spelletjes met hun hond, pakken een terrasje of gaan met zijn allen naar de kroeg, maar wat gezellig is weten ze niet.
Gezellig, vertelde baasje, komt van 'Gezel' en dat woord komt weer van 'Zaal'. Lang geleden waren gezellen leerlingen van een Meester, die hen een beroep leerde. De gezellen woonden samen op één zaal. Het waren zaalgenoten, die 's avonds heel knus bij elkaar in bed kropen. Probeer ik ook altijd bij baasje en ik vind het zo gezellig als ik dan even mag blijven liggen. Gezellig is: samen iets doen in een prettige omgeving.
In de zeventiger jaren trokken de oproerkraaiers uit de jaren zestig hun eigen wijken in en begonnen allerlei projecten. Zo maar! Dat vonden ze gezellig en ze deden het voor niks. Ze waren tevreden met hun studiebeurs of uitkering net als Koos Werkeloos. Het was de tijd van vrouwenhuizen, zelfhulpgroepen, de kraakbeweging, aktiecomitees en kollectieven. Die jonge mensen wilden de wereld verbeteren, hun idealen verwezenlijken en gingen dicht bij zichzelf in hun eigen buurt aan de slag.
In 1979 huurden jongeren, die samen een kollectief vormden, een café op De Biltstraat. Omdat niemand de baas over een ander wilde spelen kwamen ze tot de conclusie dat het Kafee De Baas was. Samen runden ze het café, schonken drankjes en kookten in de keuken. Het was er zo gezellig, dat binnen een mum van tijd Kafee De Baas iedere avond stampvol zat. Met de centjes die ze verdienden mochten leden van het kollectief, een eigen project beginnen en zo werd 'Het Klein Orkest' geboren. Hun muziek en zang zou heel Nederland veroveren. Baasje stopte laatst een cassette in de recorder en ik werd een beetje verdrietig van het liedje: 'Over 100 jaar is iedereen dood. Wij ook'. Vooral omdat in het nieuws was dat Kafee De Baas na 30 jaar opgehouden had te bestaan.
Gelukkig zijn er nog steeds idealisten, ook al werken ze niet altijd voor hun eigen buurt. Neem de mensen van de Werkgroep León uit Voordorp. Laatst zag ik ze nog op Ons Buiten tijdens de Open Tuinendag. Ze verkochten oude boeken. Met zulke acties verzamelen ze geld, waarmee ze onderwijs voor arme kinderen in León steunen. Ik zag ook een vader, die heel gezellig voor las aan zijn dochtertje uit een stapel Nijntjes boekjes. Dat lijkt heel gewoon, maar de ouders van de kinderen in León lezen hun kinderen niet voor. Die doen ver van huis heel smerig werk om centjes te verdienen en de grootouders waarbij de kinderen wonen kunnen zelf niet lezen. Ook niet gewoon is, dat de vader na het voorlezen de boekjes terug legde op de stapel onverkochte boeken. De vrijwilligster vroeg nog of hij de boekjes wilde kopen voor het goede doel? Mijn oren flapperden toen ik hem hoorde zeggen: 'Nee we hebben ze nu al uitgelezen'. Hij gooide ook geen geld in de grote melkbus. Ik dacht Minister Bos krijgt nog gelijk; het is echt crisis, zelfs in Voordorp! Maar ik blijf hopen, dat ' Over 100 jaar' als wij allemaal dood zijn, er in León kinderen leven, die toch leren lezen. Heel gezellig met elkaar in een grote zaal van de meester.

Woef! Jip

Verscheen eerder in de VoordorpVooruit van juli 2009

Geen opmerkingen:

Een reactie posten