zondag 27 juli 2014

Heel Europa naar de stembus



Op de dag dat ik dit schrijf mogen de inwoners van Europa naar de stembus. In Nederland is al op donderdag gestemd. Ik kon deze keer niet mee het stemhokje in, want we zijn niet thuis in Voordorp maar in Stompwijk. Een dorp in Zuid-Holland waar zowel ik als Baasje geboren zijn. Af en toe keren we terug; logeren we in een huis van een familielid die op vakantie gaat. Heel gezellig hoor. We zijn bijna iedere dag op stap. Bezoeken familie die daar zijn blijven wonen. We zorgen voor de konijnen en voor Tessa, dat is de moeder van onze poes Cherie. Cherie hebben we thuis gelaten deze keer. 

Paul zorgt voor haar. Hij woont weer tijdelijk in ons huis, omdat hij geen woonruimte meer heeft en druk op zoek is naar een kamer. Dus als u nog wat weet, geef mij dan een seintje, want een geschikte en betaalbare kamer vinden in Utrecht is echt heel moeilijk. Paul is een lieve rustige jonge man, die bovendien heel netjes is, daar krijg je gewoon een fijne huisgenoot mee. Hij is ook niet te beroerd om iets voor je te doen. 

Zo heeft hij voor Baasje gestemd met een machtiging en een kopie van haar paspoort. Dus die stem is niet verloren gegaan. Althans dat hopen wij, want Europa is wel erg groot, daar kan – denk ik – best wel eens iets, zoals een klein stemmetje, zoek raken. Maar Baasje vertrouwt erop dat, dat piepkleine stemmetje van haar toch meetelt in de vaart der volkeren. Ja want ze is voor Europa en voor alle mensen die daar wonen. Ze hoopt dat het helpt om oorlogen, zoals die in het verleden uitgevochten zijn niet meer plaats zullen vinden. 

Nou dat hoop ik ook hoor. 4 Augustus a.s. is het 100 jaar geleden dat de eerste Wereld Oorlog is begonnen. Ik zag er beelden van op de televisie. Echt een nachtmerrie al die jonge mannen in die loopgraven, half verhongerd en dik onder de modder. Ik kon zelfs niet meer zien of het een Engelse, een Duitse, een Franse of Belgische soldaat was. Dat is toch gewoon gekkenwerk. Wie verzint er nu zo iets? Neen zoiets mag nooit meer gebeuren! En dat kan alleen als de mensen in alle landen van Europa vrienden blijven met elkaar. Als we elkaar willen helpen om vooruit te komen.
Honger en armoede in Europa uitbannen. Er voor zorgen dat alle kinderen goed onderwijs krijgen, zodat ze begrijpen dat het belangrijk is om de vrede te bewaren. Dat het slecht is voor henzelf en hun toekomstige kinderen om naar wapens te grijpen, die alles kapot maken en mensen tot vluchtelingen maken. Dat we veel met elkaar moeten praten, desnoods bekvechten en leren samenwerken om bijvoorbeeld de banken onder controle te krijgen. Want weet je geld trekt zich niets aan van grenzen en in één Europa kan het niet zomaar naar het buitenland verdwijnen.

Samen richtlijnen maken die er voor gaan zorgen dat er niet zo rondgesjouwd mag worden met dieren voor ze in een slachthuis aankomen. Ja in één Europa kunnen we heel veel heel anders aanpakken vooral de problemen, die zich niet door een grens laten tegenhouden. Denk aan het milieu, energie, misdaden, vluchtelingen en asielzoekers. De graaiers, de ikke ikke en de rest kan stikken mentaliteit.
Neen, niet allemaal kleine kruideniertjes in een eigen winkeltje die de concurrent probeert te slim af te zijn. Weg met: 'De ene zijn dood is de ander zijn brood', maar 'Wij zijn Europeanen, die leven en laten leven.'

Pfff... zal ik me de volgende keer ook maar verkiesbaar stellen voor het Europees Parlement?




Woef! Jip

Deze column verscheen eerder in de VoordorpVooruit van juni 2014.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten